συναφή

η, ΝΑ [συνάπτω]

σύναψη, σύνδεση, συνένωση

αρχ.

1. αστρολ. α) σύζευξη τών αστέρων

β) προσαρμογή αστέρα στα πεπρωμένα ενός ατόμου την οποία κάνει αστρολόγος

γ) (για τον γαλαξία) διακλάδωση

2. (για ποταμούς) συμβολή

3. σαρκική επαφή, συνουσία

4. αστρον. το σημείο τομής τής τροχιάς ουράνιου σώματος με την εκλειπτική, αλλ. σύνδεσμος

5. το σημείο ή η γραμμή μιας οποιασδήποτε ένωσης

6. μαθημ. το σημείο επαφής ενός κύκλου ή μιας κυκλικής επιφάνειας και μιας εφαπτόμενης ευθείας γραμμής

7. ο κοινός φθόγγος σε δύο τετράχορδα

8. συνδυασμός, ιδίως συνδυασμός τής χριστιανικής και τής ελληνικής σκέψης

9. συνέχεια («διὰ τὴν συναφήν τῆς καινῆς [διαθήκης] πρὸς τὴν παλαιάν», Ωριγ.)

10. εκκλ. (σχετικά με τις φύσεις τού Ιησού) η ιδιότητα τού ενιαίου

11. μτφ. δεσμός συμπάθειας, εκτίμηση ή και συναισθηματική προσκόλληση σε κάποιον

12. φρ. «κατὰ συναφήν» — σε συσχετισμό με κάποιον ή με κάτι (Επίκ.).